Sta jij wel eens stil bij de hoeveelheid spullen die je in bezit hebt? Dat overcomplete servies, voor wanneer er echt eens acht vrienden tegelijk komen eten. Zes paar min of meer dezelfde schoenen en  al die elektronica die je maar mondjesmaat gebruikt. Wat nou als je het echt overbodige zou weg doen? Of beter nog, weg zou geven aan mensen die er nog wat aan hebben.  

Zo heeft mijn moeder haar huis pas verkocht. Een oude kledingkast, bed en servieskast maakten een gezin uit een plaatselijk AZC vele malen blij. Dankzij een advertentie bij de plaatselijke supermarkt vonden zij elkaar. In ruil voor oude inboedel: een lach, een traan en een Syrisch gerecht.  

Het gevoel dat je krijgt wanneer je iemand blij maakt met iets dat ooit van jou was. Dat is toch een heerlijk gevoel. Met onze overvolle zolders kunnen wij dat heerlijke gevoel toch elke dag ervaren.

Waarom belonen wij onszelf niet vaker met dit gevoel? In plaats van het “fijne” gevoel dat wij ervaren wanneer we aan onze koopdrift toegeven. Onze koopdrift die in de huidige samenleving niet te stoppen lijkt. Kinderpartijtjes bij de Primark, uitpuilende kledingkasten.  

Oh, de zomer komt eraan”. Dat nieuwe jurkje heb ik echt nodig! 

Kijken kijken, niet kopen.

Geschreven door Maarten